Jakie czynniki mogą składać się na kwotę na fakturze za gaz?

W Polsce do ogrzewania domów, gotowania lub podgrzewania wody gaz ziemny wykorzystuje około kilkanaście mln ludzi. Dostawca tego paliwa wystawia faktury czasem przynoszące na myśl czarną magię.

Gaz ziemny jest wyceniany za 1 metr sześcienny. Średnia opłata oscyluje między 1,30 a 1,50 złotych netto za 1m3 – zależnie od konkretnego regionu kraju oraz od tzw. grupy taryfowej. Sam gaz jest dosyć niedrogi. Jego używanie jest opłacalne szczególnie dla mieszkańców nowych i prawidłowo ocieplonych termicznie budynków jednorodzinnych, którzy nie posiadają ani czasu, ani ochoty wykorzystywać węgla albo ogrzewania elektrycznego. Powszechnie znana żółta rurka jest wciąż pragnieniem znacznej liczby właścicieli domów. W praktyce opłata za gaz to suma takich czynników jak stawka taryfowa, którą rozumie się jako stałą miesięczną należność za sklasyfikowanie do konkretnej taryfy. Im jest ona mniejsza, tym mniejsza jest opłata. W ramach opłaty za gaz wchodzi ponadto abonament, który musi być opłacany z tego powodu, że gazownia będzie dostarczać paliwo.

Następnym czynnikiem wchodzącym w skład opłaty za gaz jest opłata sieciowa stała, a zatem zryczałtowana cena za utrzymywanie sieci. Chodzi tu m.in. o różne naprawy, renowacje itp. W ramach opłaty za gaz(polecamy gazowe systemy gaśnicze) jest jeszcze opłata sieciowa zmienna, jaką należy płacić za dostarczanie gazu o określonych właściwościach. Na bazie zapisów jakościowych klienci mogą kwestionować jakość takiego paliwa i dopominać się rekompensaty. Kolejnym czynnikiem jest cena gazu, zatem nettometr gazu. Jego cena może różnić się w zależności od wybranej taryfy i rejonu kraju.

Ostatnim czynnikiem jest zużycie, które jest wyrażone w metrach sześciennych. Jest to podstawowy składnik opłaty za gaz. Można dzięki niemu zestawić zużycie z zeszłym okresem rozliczeniowym.